Παιδικό πάρτι. Ένα απόγευμα για να γιορτάσετε με το παιδάκι σας και τους φίλους του τα γενέθλιά του ή τη γιορτή του. Η ημερομηνία έχει ήδη κανονιστεί και εσείς το μόνο που κάνετε είναι να προβληματίζεστε πώς το δικό σας πάρτι θα είναι ένα από τα καλύτερα παιδικά πάρτυ της παρέας ή και της τάξης. Για το λόγο αυτό, ξεκινάτε από πολύ νωρίς να σκέφτεστε και να κουβεντιάζετε με το παιδί σας (αν το επιτρέπει η ηλικία του φυσικά) το θέμα που θέλετε να δημιουργήσετε,ιδέες για διακόσμηση του παιδικού πάρτι σας και πολλές ακόμη λεπτομέρειες. Οργανώνετε και καταγράφετε τα είδη πάρτι που θα χρειαστείτε, διαλέγετε την τούρτα (στις μέρες μας η τούρτα μπορεί να είναι τρισδιάστατη και αντίστοιχη του θέματος του πάρτι) και ψάχνετε τα αντίστοιχα κουπ πατ για τα γλυκά σας αλλά και τις υπόλοιπες λιχουδιές για να κερδίσετε τις εντυπώσεις.
Αργά ή γρήγορα όμως έρχεται η ώρα να απαντήσετε στο βασικό ερώτημα: πώς θα κάνω ένα τσούρμο παιδιά να απασχοληθούν και να περάσουν ένα αξέχαστο απόγευμα στο πάρτυ του παιδιού μου; Η μουσική και ο χορός δεν αρκούν πάντα και οι κλόουν είναι πλέον συνηθισμένοι.
Για να κάνετε τη διαφορά στα παιδικά πάρτι, σας έχουμε τη σωστή απάντηση. Πινιάτες.
Τί είναι μια πινιάτα;
Η πινιάτα είναι μια δημιουργία κατασκευασμένη από χαρτόνι ή πεπιεσμένο χαρτί, πηλό ή ύφασμα, τις περισσότερες φορές χειροποίητη, βαμμένη σε έντονα χρώματα, διακοσμημένη και γεμάτη με παιχνιδάκια, καραμέλες και μπιχλιμπίδια. Στα παιδικά πάρτι κρεμιέται από κάποιο σκοινί (συνήθως) και σπάει σα μέρος κάποιου παιχνιδιού: κάποιο παιδί με τα μάτια του δεμένα, κρατώντας ρόπαλο ή ένα ειδικό μπαστούνι, προσπαθεί να την σπάσει χτυπώντας την. Στόχος είναι να κερδίσουν τα παιδιά το περιεχόμενο της.
Το έθιμο πίσω από το διασκεδαστικό παιχνίδι
Η πινιάτα είναι μια λέξη που ξυπνάει στο μυαλό μας το Μεξικό. Η ιδέα ενός κουτιού ή κάποιας άλλης κατασκευής που σπάει και πετάγονται καλούδια ήρθε στην Ευρώπη γύρω στον 14ο αιώνα και συνδέθηκε με τον εορτασμό της Σαρακοστής. Παρά τις συζητήσεις για τη χώρα προέλευσής της, πιθανολογείται ότι η ιδέα γεννήθηκε στην Κίνα. Η Κινέζικη εκδοχή της πινιάτα είχε σχήμα αγελάδας ή βοδιού και ήταν έθιμο για τον εορτασμό του νέου έτους. Με αυτό το συμβολισμό, ήταν διακοσμημένη με σύμβολα και χρώματα που δημιουργούσαν πρόσφορο κλίμα για ευνοϊκή σοδιά. Η πινιάτα στο πλαίσιο της Κινεζικής κουλτούρας ήταν γεμισμένη με σπόρους διαφόρων ειδών. Αργότερα, οι Ισπανοί έφεραν το έθιμο στο Μεξικό κατά τον 16ο αιώνα, αν και οι Αζτέκοι είχαν ήδη ένα αντίστοιχο έθιμο για να γιορτάσουν τη γέννηση του θεού Huitzilopochtli το Δεκέμβρη.
Σύμφωνα με τις παραδόσεις του Μεξικό, η πινιάτα γεννήθηκε στην πόλη Acolman για να εξυπηρετήσει την κατήχηση και τις τελετές λατρείας του θεού, που ήταν προστάτης του πολέμου και ενσάρκωνε τον ήλιο. Σύμφωνα με το έθιμο, οι ιερείς του θεού τοποθετούσαν μπροστά στο είδωλο του θεού ένα δοχείο κατασκευασμένο από πηλό και στολισμένο με χρώματα και φτερά, το οποίο όταν έσπαγε, «έριχνε» το πολύτιμο περιεχόμενο ως προσφορά στα πόδια του ειδώλου.
Η ερμηνεία του εθίμου των Αζτέκων ήταν η αέναη πάλη του ανθρώπου ενάντια στον πειρασμό, καθότι τα επτά άκρα της πινιάτα συμβόλιζαν τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Το δοχείο συμβόλιζε το «κακό» και το περιεχόμενο τους πειρασμούς που αυτό γεννά. Ο άνθρωπος που με δεμένα μάτια προσπαθεί να σπάσει την πινιάτα είναι η πίστη, ενώ τα τραγούδια και οι φωνές κατά τη διάρκεια του εθίμου είναι ο κάθε τυχόν αποπροσανατολισμός από τον πειρασμό. Τα καλούδια που χύνονταν μετά το σπάσιμο της πινιάτα είναι τα έπαθλα και οι επιβραβεύσεις που κερδίζει κάποιος για την πίστη του.
Στις μέρες μας, αποτελούν ακόμη μέρος της κουλτούρας της χώρας αυτής της Νότιας Αμερικής, αλλά έχει αλλάξει χαρακτήρα. Το θρησκευτικό στοιχείο που περιλάμβανε το σπάσιμό της έχει σχεδόν εξαφανιστεί και πλέον είναι μέσο διασκέδασης.